فکر می کنید بی ادبم اما سبک میشم !
وقتی بهش گفتم " زر نزن "
با همون لباس های شیک و پیک
از ته دلم گفتم
اصلا چشمای گرد شده ی بقیه تو این دورهمی مهم نبود
فقط بلند گفتم
" زر نزن "
اشکال اونجایی بود که نیست که من دختر اصیلم !
حق ندارم تنها جایی برم
و حتی تا توی مطب دکتر هم باید باهام دو نفر بادیگارد بیان !
حتی اگر معذب باشم
حتی اگر قرار باشه نوار قلب بدم و حتی با زور پرستار هم ... !
حتی ...
وقتی به مادرم اعتماد کردم و با اون رفتم دکتر
اونم وقتی که درست
درست و درست
مشکلات روحیم داشت جسمم رو نابود می کرد
و وقتی که حتی روم نمیشد سوالات دکتر رو جواب بدم
و در حالی که من اصلا نمیخواستم برم دکتر و زورکی من رو بردن
نه زورکی
یواشکی!
گفتن بریم چرخ بزنیم
داداشم
بابام
مادرم
خواهرم
اما یه راست رفتن دم مطب
زورکی بردنم تو ...
تا اون روز باورم نمیشد مادرم همه چیز رو
حتی راز های دخترش
حتی خصوصی ترین هاشون رو
جار میزنه ...
از حق موندن به گردنم خیلی میترسم
خیلی ...
پدیده هایی که میگم
شاید اونجوری بزرگ نباشن اما
اونقدری دلمو شکستن
که تو نظر من یه قیامت میان
زندگی به لطافت دنیای صورتی دختروونه ی من نبود
شایدم بود
اما من ندیدم ...
اون روز سوالات دکتر رو جواب ندادم
مادرم جواب میداد
جز یکیش
که در مقابلش سکوت مطلق بود
چون چیزی بود که فقط خودم می دونستم ...
اما حالا
دو سه سالی میشه
که هر روز
از همه دارم میشنوم
تو غلط کردی به دکتر فلانی گفتی به تو چه !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
سونوم با تهدید
آزمایش با تهدید
زندگی تهدید
تهدید
تهدید
اما نمیدونم
کی گفتم به تو چه
که خودم خبر ندارم
شایدم حافظم یاری نمیکنه
نه ؟!
